من مثه روحم هه

همه جا بودم پــَ

از بچگی بد شانس بودم مینداختم رو در نعل

بچه بودم زورم کم بود

زرقا برقا کورم کرد

انگار زندگی بازی بود، منم همیشه خونم کم

نوجوونی پولم کم

تو زیر زمین جونم درد، اومد از هرکی خوشم

فرداش شوهر کرد

همیشه بغضم گرفت ، از همه چی اوغم گرفت

زمونه فرصت گرفت بعد حسین تهی جرات گرفت

روحم بیماره ، به روح اعتقاد داری

روحم می ناله به روح اعتقاد داری

♫♫♫

شده بودم جوون شهرو

می رفتم از کوره در و

می رفتم از خونه در سیبیلام جوونه زد

واسه خودم مرد شده بودم، عاشق رپ شده بودم

لقبم تهی شد

با اینکه ریاضی رد شده بودم

مامورا دنبالمون و ماهم بودیم دنبال پول

ماهی نبود از دستمون در بره همه جا افتاده تور

صبح تهران دریغ ار نور

جمعه اجرام ولیعصر بود

اون روزا نزدیکمن ، چه فایده ولی از دور

…

تا یکم معروف شدم ، به ترک خاک مجبور شدم

ولی خاکی موندم و بعد با ABZ من جور شدم

موزیک و بهش چسبیدم ، به هوادارام عشق ورزیدم

فهمیدم زندگی فانیه از ته دل بهش خندیدم

هه هه سخت بود

غربت و فرق بود

واسه همین تند تند کار حتی شبا غذام فست فود

کار شاد و کار غمگین

دادیم کار شاخ و کار سنگین

دیدیم موسیقی باند بازیه ، ماهم باندا رو پاره کردیم

روحم بیماره ، به روح اعتقاد داری

روحم می ناله به روح اعتقاد داری